Kalatas 5

₁Kristus hot uns pefrayt tas meyer wërklich fray khëne sin. Tesweche, playpt fest wii fraye layt un lost aych net noch mool sklaawe mache.

₂Kept acht! Ich, Phaulus, fersichere tas, wën teyer lost tas tii aych pexnayte tuun, tan hot Kristus khee weyert fer aych. ₃Ich saan tas noch een mool fer yeete man woo sich pexnayte lost: tee man is ketswung ti kans kesets noo keen. ₄Teyer woo wolt tas Hërkot aych aan nëme tuut wayl teyer ti kesetse noo keet sayt ausnaner fon Kristus un het net Hërkot sayn knaate. ₅Awer meyer hon ti hofnung tas Hërkot uns aan nëme tuut, un is tas was meyer hofe torich Hërkots Kayst sayn macht un torich unser klaawe. ₆Also, wan meyer fereenicht sin mit Yeesus Kristus, macht es khee unerxiit pexnit sin ore net. Was important is, is te klaawe woo xaft torich em liipe.

₇Teyer sayt soo xeen foran kang! Weyer hot aych uf kehal, tas teyer net mee ti woerheet noo keet? ₈Is sicher tas es net Hërkot waar! Tee hot yoo aych keruuf. ₉Wii ti layt saan: “En pisye heep macht ti kans mase keen.” ₁₀Im Hër hon ich ti sicherheet tas teyer noch mool uf ti richtiche ketanke khomt. Un sin aach sicher tas te man woo aych am xteere is, khan sin weyer wil, kept fon Hërkot kextrooft.

₁₁Awer, priiter, wën tas woer is tas ich wayter aan saan tas ti pexnaytung neetich is, warom meecht ich keyacht am kewe sin? Wën ich tas aan saan teet, tan teet mayn preeticht iwer Yeesus sayn krayts khee xaate mache fer nimant. ₁₂Un, was se tuun hot mit tëne mëner woo aych am xteere sin, wolt ich hon tas se ëntlichmool sich khape teere!

₁₃Awer, teyer, priiter, waart keruuf kep fer fray se sin. Awer lost net tas tii frayheet sich in en ausreet transformeyert tas ayer mënxlich natuer aych tomineyert. ₁₄Wayl ti kans kesets past in eene kepoote rin: “Liip ti anere wiis tuu tich selepst liipst.” ₁₅Awer, wën teyer um keet wii wilt fii, ti anere wee am mache un ti anere xaate am tuun, tan past uf fer aych net naner um pringe!

₁₆Ich wil aych tas saan: lost tas Hërkot sayne Kayst ayer leewe fiire tuut un kept net noo fer ti mënxliche luste. ₁₇Wayl was unser mënxlich natuer wil is keeche was te Kayst wil, un was te Kayst wil is keeche was ti mënxlich natuer wil. ₁₈Awer, wën es em Hërkot sayne Kayst is woo aych fiire tuut, tan sayt teyer net unich tas kesets.

₁₉Ti tinger woo ti mënxlich natuer protutseyert sin pekhant. Tii sin: ti seksual imoraliteet, tas woo xeemhaftich is, was net aanxtënich is, ₂₀ti aanpetung fon iitole, hekseray, fayntxaft, tas tsënke, ayfersucht, wuut, ekoystix pekeerung, uneenichkheet, xpalunge, ₂₁te nayt, tas sauferay, sich aus lose un aner tings eenlich wii tas. Ich saan noch mool was ich xon kesaat hat: tii woo tas tings mache, kriin net te Kotes Raych.

₂₂Awer, te Hërkots Kayst protutseyert te liipe, ti frayt, te ketult, ti tsaatlichkheet, ti kuutheet, ti fiteliteet, ₂₃ti humilteet un selepst pehërxung. Un keeche tas tings kept es khee kesets. ₂₄Ti mënxe woo tsu Yeesus Kristus keheere hon sayn mënxlich natuer, mit ale laytexafte un wunxe fon tee natuer, pekraytst. ₂₅Tas te Hërkots Kayst, woo uns tas leewe kep hot, unser leewe aach kontroleere sol! ₂₆Meyer tërfe net hoochmuutich sin, net mool yemant prowokeere, net mool naytich eene iwer te anere sin.